Deliyar
Bıraksa uçacaktı, kafesin de ki can kuşu
Serçe bile ürperirdi, görseydi bu telaşı
dert yükü yemiş bitirmişti, kalmıştı iskeleti
kuytu kuytu bakmıştı, ay ışıklı gözleri.
Yağına banmış zeytin gibi, öylesi terlemişti
nefes nefese sarılmış benide terletmişti.
Dudakları gül kurusu, gülse dişleri yıldızdı
içinde kalan bir avuç sevinç, gülüşüne yansıdı.
Susardı, kara bir gül, yas giysisini giyerdi yüzünde
ertelenmiş kadınlığı, çığlık çığlığa otururdu gözlerinde.
Bir ince silkeledim, karadut gibi döküldü avucuma
yemişleri öpüş oldu, ezildi tad verdi ağzıma.
Kaşık kadar yüzünü, avuçladım öptüm kokladım
gülce etlendi lebleri, arzuyu dert gibi sakladım
Bir daha geliverse kiraz teniyle o dilbar
Solumda yakacağım göğsüm mekan-ı nar.
Kayıt Tarihi : 4.5.2018 00:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!