Delişmen Duranım Şiiri - Ziya Arifoğlu

Duran oldu onun onun adı,
Baldan da tatlıdır tadı.
Allah'ım onu bize saldı,
Ana baba onun sevgisine daldı.

Kardeşleri bir bir öldü,
Sonra o dünyaya döndü.
Adına Durali dendi,
Hüseyin,Sultan,Ziya çok sevindi.

Küçükken tatlı ve şendi,
Tüm akraba onu beğendi.
Herkese çok sevildi,
Ona Turan'ım canım dendi.

Yaramazlık küçük yaşta başladı
Ana sevdi baba bazen haşladı.
Hatice, Şefkat sevgisinden hoşlandı,
Böyle geçti küçüklüğü Turan'ın...

Derken okul çağı başladı,
Turan bazen okula koşmadı.
Akıl almaz işlerle uğraştı,
At dedi eşek dedi koştu coştu.

Ana, bacı,kardeş sevdi,
Suçu olduğunda baba dövdü.
Turan serbest büyüdü,
Sonunda baba öldü, ocak söndü.

Anne üzgün çocuklar yasta,
Turan hızla büyüyor, ana hasta.
Hüseyin, Sultan,Hatice evlendi,
Kestiler mutluluğa pasta.

Geldi geçti günler, seneler,
Askerlik evlenme ve bebeler.
Yaşam zor evlilikte lekeler,
Kaderde neler var, Turan'ı neler bekler.

Ziya i der can kardeşim,
Ömürler olsun sana
Ağabeyin çocukların ve ablana.
Dualarım, bundan böyle yaşayasın kana kana.

Can Kardeşim, Duran'm,
Senin sevgin bizde çoktur.Canının kıymetini bilmedi,Hep sevdi,gözü gönlü boldur.Kardeşlerine canını verir.Şansız günler geçirdi, belkide verilen nimetlerin kıymetini bilmedi.Dilerim Allah'ımdan bundan sonra mutlu, umutlu ve kutlu günler senin olur.
bu dizelerim içimden geldi yazdım.belkide bana kızmışındır.Seni seven ağabeyin.
ZİYA 12 Şubat 2016 Mezitli.