Delişmen Adamım Ben Şiiri - Göktu Kara

Kuru inatlara papuç bırakmam deli gibi eserim kendime
sevdanın kendisini yaşarım direnirim ölüme
gerçeklerle işi yoktur bu ırı yazanın
sanmayın çölün ortasındaki kaya gibi yalnız değilim
aslında benzetmeleri sevmem ırda ama kullanırım
imdi delice bir şeyler düşleyeceğim
yaslanın yüreğinize beni izleyin gözdüşlerinizle
I
düşmüştüm bir kadına iki nokta
sallanırken yollarda gözüm değmişti gözlerine sırıtmıştım yüzüne virgül kullanmam hiç bir zaman takıldım peşine mıımmmmlar ağzımda çoğalıyordu kalbim yerin altında körsel tüneller kuran karanlıkla dost sevdayla meşgul köstebeklerin yüreğini özlüyordu
yanına yaklaştım kadının
yolun kenarında bir kedi fosforlu gözleriyle alımlı bir kuşa selam yolluyordu sinekler yalanıyordu tüylerinde kedinin
balkonda atletli bol kıllı bir maymun bakıyordu daha yeni sevdiğim sevgilime
lan dedim kendikendime
al bu yüreği fırlat maymuna
II
peşindeydim kadının noktalı virgül
şaşırdınız mı adam düştü balkondan yüreğim öyle sert çarpmış ki maymuna tepe taklak
III
kadına yaklaştım elinden tuttum öptüm dudaklarından üç nokta
gel dedim benimle ol beni yaşat
nokta