Delirtirsin Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Sensizlikten yine iki elim iki böğrümde,
Yine bir pabuçta iki ayağım,
Yine karman-çorman aklım-fikrim,
Gözlerim yine yollarda,
Yüreğim yine darda
Ve yine gözlerim ağlayıp duruyor yastıklara,
Yine mi kaldı gelişin, anam-babam,
Başka bahara?

Sensizlik demir kafeslere kapatılmışlıktan beter,
Denize rastlayıp öteye geçememek gibi bir şey,
Bulutlara uzanıp tutamamak gibi,
Sanki avuçlamak gibi vurup geçen rüzgarları,
Sensizlik; kaldırıp bir yana fırlatmak gibi
Dünyaları.

Dünyalar var imiş ve ki; cennet imiş, bana ne?
Bana ne, İrem Bağları serilmişmiş ayaklarıma?
Ben seni istiyorum senden, sensiz yalnızlıklarda
Fakat ne kadar da uzaktasın, ne kadar da uzakta,
Gece karanlığında beliren ışık misali;
Bilemiyorum uzaklığını-yakınlığını, ölçemiyorum,
Hem bana çok uzak, hem bana çok yakın gibisin,
Kazara yanıbaşımda beliriversen
Delirtirsin.

(DEĞNEKSİZ ÇOBAN isimli Serbest Şiirler 'inden > 65-66/100)