Delirmekler Üzerine Şiiri - Arda Keskink ...

İnsan yalnızlıkta ve korktuğu karanlıkta
Biraz fazla kalınca önce bocalıyor
Sonra da yavaş yavaş deliriyor dedi
Hiç görmediğim henüz garip bir adamdı.
O yalnız kalmıştı korktuğu karanlıklarda uzunca anlaşılan
Ve delirmişti belki isteyerek yavaş yavaş
İstemiyordu belli ki bu zevki başkasının tatmasını
Onun için asla anlatmadı bana eski rüyasını
Kelimelere pek takılma aklın varsa dedi
Gerçi akıl,akıl olsaydı adı gönül olurdu geçti içimden.
Benim bunu düşündüğümü düşündüğünü söyledi.
Evet anlaşılan insan önce bocalıyor
-kelimeler arası dahil-
Sonra yavaş yavaş kendini deliliğe veriyordu
-böyle bir adamı hiç duymadınız-