Delirmek Makul Bir Kabulleniştir

Eels dinlemeyi bırak,
Neden mi, Süleymaniye’de ikindi vakti.
Çaktırma, simidinde susam olmayı diliyorum şimdi,
Islanmak niyetim,
Biraz da doyurmak seni,
Anladığını biliyorum, sevişmenin sansürlü biçimi bu
Ama sen sakın gülümseme, şehvetin içime işliyor,
İçime girersen, içinden çıkamam ben bu işin,
Hem bir de ezan vakti, ezan dışımızda, içimizde barikatlar
–Liberta diye bağıran bir avuç deli,
Karşılarında buranın insanları, dürüst, adil ve inançlı,
Bizim gibi değiller, biz kötü tohumlar, eksik, bozuk ve ahlaksızız,
Kendimiz gibi davranmayı bir buçuk dakikalığına bırakmak zorundayız.
Hayır, saygı değil bunun adı, tam olarak korkaklık,
Uzun saçlı, küpeli ve öpüşmeyi seven serserilerden fazlası da beklenmemeli.

Tüm bunları bırakma zamanı, çünkü ezan da bizi bıraktı,
Ama yaklaşma bana, içim sıkıntılı,
Sanki doğduğumdan beri böyle ama şimdi daha fazla,
Gelip geçici, geçip gelici, can sıkıcı bu,
Çare belli, kulaklarımı tıkıyorum,
Sana açılıyorum, merhaba sevgili, kulaklarımı yala,
Yaşamayı ben dilemedim ama ölmek için yanlış zaman,
En azından bir süre daha,
Birkaç saniyeliğine,
Pantolonum ıslanıncaya dek,
Ellerin de öyle.
Ellerin sevgili, yapışkan ve kuru,
Süleymaniye’de akşam vakti,
Andrew Bird kafayı yemiş olmalı.

Çıldırıyorum.