Konuşmak ister insan,masadaki telgraf çiçeğiyle...
Bazen bağırmak,kızmak ister;duvardaki tabloya.
Dökemez kalbini kağıda,suçlu kalem olur ya...
Kimseye kızgın olmadığı kadar kaleme kızgındır o an
İşte yalnızlığın son demi der;
Kalp gözlere gelmenin bir yolunu bulur.
Yalnızlık akar gider...
Sanki gözlerden aktıkça geçecekmiş gibi...
Kayıt Tarihi : 11.7.2020 18:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)