Korkuyorum kendimden...
En çok da aklımı kaybedeceğimden.
Sahi, delirdiğini nasıl anlar insan?
Yoksa anlamadan mı yitirir aklını?
Bir belirtisi olmalı bunun;
Sudan korkmak gibi mesela kuduz gibi,
Ya da kan kusmak verem gibi.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
İstemsizce,herşeye dolu dolu gülebildiğinde,belki de yeniden doğuyor,ya da deliriyorsundur...İsterim inanın..kim ne derse desin...emeğinize,yüreğinize sağlık...
Şiirinizi
beğeniyle okudum
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta