Delirme Noktası Şiiri - Emine Genç

O çaldı ben dinledim
O söyledi ben ağladım
Anladım ki
Başlarken de biterken de ağlatırmış aşk

Tazeydi bahar;
Açan güller, uçuşan ateş böcekleri
İki güne kalmadan ölen kelebekler
Ah!
Gel gör ki duymuyor feryadımı
Yıkılası gökler.

Çok mu zordu, sese ses, ele el vermek.
Ey kulağı sağır duvar
Perdesi yırtılasıca ar!
Yüzsüzlüğünüzden utanıyor aynalar.

Bir sana açıktı pencerem, kapım.
Sana yanıp, sönüyordu ışığım.
Giden yolum, gelen yolum.
Yarım kalan soluğum

Fırsat verseydin sevecektim
Bakacaktım gözlerinin içine

//..Sonsuza kadar..//

Şimdi paramparça hayallerim
Zararı yok!
Kapanmadı ümit kapısı, duada ellerim.

Acıyı basabilseydim bağrıma
Ancak bu kadar sızlardı yüreğim.
Çöktü gözbebeklerime
Nedenini bilemediğim bir hüzün.

Kendimi yalnız hissettiğim, gecelerden bir gece
Sadece tek bir cümle, defalarca yazıp sildiğim
Sana gönderemediğim, tek bir cümle..

Akşamın alacası düşerken bu sensiz şehre
Hasretin esiyor penceremde
Işığım yansa da yalnızlık evimde
Özlemin gölgeliyor geceyi

//..Sensizlik dayanılır gibi değil sevgili..//

Unut diyorsun, nasıl unutayım?
Bir kalemde silip atıyorsun.
Bıçak gibi kesiyorsun bizi, eziyorsun..
Ben taştan demirden değilim ki
Etten kemiktenim
Benim de içim ağrıyor.
Bilmiyorsun..

Tüm suskunluğuma inat
Avazım çıktığı kadar, boğazım yırtılıncaya..
Sesim kısılıncaya kadar, bağırmak istiyorum.

Dil-ruba 04 Nisan 2014 Cuma / 14:40