Deliriyoruz Şiiri - Savaş Barha

Cehennem bura,
ötesi yok.

İsyanlar, ağıtlar, zılgıtlar,
ciğeri sökülmüş gibi ağlayanlar...

Daha kaç nefes kaldı
bu zulmün bitmesine?

Toprak doydu gözyaşına,
gök doydu kedere.

Aklını yitirdi âşıklar,
deli divane sokaktalar,
genç kızlar kuytu köşe karanlıktalar.

Gıcırdayan sandalyeler,
damlayan musluklar,
çaydanlığın tiz sesi,
duvar saatinin tiktakları,
açılıp kapanan pencereler,
veranda da uğultulu sesler,
korkutan rüzgâr...

Deliriyoruz işte.

Kalbimize dokunan,
elimize dokunamıyorum,
deliriyoruz işte.

Geçmişin kıyısına değen bir kaç tatlı anı,
geleceğin bilincinde hükümdarlık kuruyor.

Deliriyoruz işte, elde değil.
Aklımızdan arta kalan kırıntılarla yaşıyoruz.