İnsanlar çaresiz kalabilir deme.
Her insanın çaresizliği aklının yettiği kadardır.
Benim uçsuz bucaksız zihnimde çaresizliğimin bir sınırı yok!
Adım adım kendimi gördüğüm aynadan uzaklaşıyorum.
Git gide sırtıma yaklaşıyorum.
Varlığımın yegâne armağanı olan aklımı, inceden yitiriyorum.
Duyduğum kendi seslerime ve cisimlerime inat, tavana bakıyorum.
Şimdi gidiyorsun, git
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
Devamını Oku
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta