Köhne şantiye, deliye bir mabetdi.
gecelerden birinde gördü,
amelenin birinin gündüzü dilediğini
düşlerini baltalayan prangalar, oysa zahiri
yok zannettiği ayak bilekleri
bulutlar, yanan mumların dumanı değildi,
ayrıca,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
