Delinin Dili Şiiri - Kara Osman Nalbant

Sakın bana
Şiir mi, şair mi demeyin
Birini
Diğerinin yerine koyamam
Şairi dinlemeye
Şiiri okumaya doyamam.
Şiir
Tokat Kalesi’nde
Çektiğim ahtır
Karanlık gecenin
Sonundaki sabahtır.
Şiir, yedi renkli bir resim
Birbirinden güzel
Dört mevsimdir.
Güzümdür, kışımdır
Baharımdır, yazımdır
Şair
Varna’da vapura dokununca
Elleri yanan Nazım’dır.
Şiir, ozanın bağlaması
Şairin ağlamasıdır
Sözcükler damla
Cümleler seldir
Şiir Karacaoğlan
Şiir Veysel’dir.
Şairin bir eli kazma
Bir eli kürektir
Şaire şiir yazdıran
Bir Hilâl uğruna batan
Güneşteki yürektir.
Şiir, Urfa’da şanlı
Maraş’ta kahraman
Antep’te gazidir.
Şair
Çanakkale’dir, Çaldıran’dır
Hu deyince Sakarya’yı
Ayağa kaldırandır.
Duvarı yıkan nem
İnsanı yıkan gamdır
Uğruna şiir yazılmayan
Sevdanın meyvesi hamdır.
Şair
Ateşten gömleği giyendir
“Yokluğun
Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum!
Kapama gözlerini.” diyendir.
Şiir ateş, şair pervanedir
Döner durur
Gündüz divane, gece delidir
Şiir
İşte o delinin dilidir.