Delimiyim ne... Şiiri - Hüseyin Türkmen

Kin, nefret, öfke, hırs ve çıkar kavgalarının çamurundan
Kan, savaş, cinayet, zulüm ve intikam lağımından çıkarıp
Okyanuslarda yıkayıp arındırmak istiyorum insanoğlunu
Ve bembeyaz bulutlarda kuruladıktan sonra,
Her birini ayrı ayrı birer hayvana dönüştürmek,
Mesela arı, mesela kelebek,
Yada karınca, bir kısmınıda uğur böceğine,
Vesaire vesaire…
Bu iğrenç çamur ve lağımları kurutmak istiyorum
Ayarını iyice açtığım kızgın güneşe yaklaştırarak,
Yeni doğan bebeklere bulaşmadan bu hastalıklar
Yepyeni, sevgi, kardeşlik ve barış dolu bir insanlık var edene kadar…
Acaba Tanrı kızıyor mudur bana onun işine karışıyorum diye!
Düşünürken deliler gibi kendi kendime gülüyorum,
O da yukarıdan çaktırmadan bana gülüyor biliyorum,
Aynı şeylerimi düşünüyoruz yoksa derken,
Anacığımın titrek sesi geliyor mutfaktan ve şiir bitiyor birden,
“Sofra hazır oğlum”…