Delilikten Dönüş İçinÇılgın Düşlere Tane ...

Derin ve bol soluduktan sonra
Zehirli, koyu buhurları anılardan yükselen,
Ne de zor, sevmelerinin dillenmesi
Kocaman ağızlı, küçücük yürekli bedenlerden,

Kahreden notalarıyla
O cüzzamlı aşk şarkılarını
Dinledikten sonra hele ki,
Aşkın varlığından şüphelenmemek
Kabil mi ölümlü insanlar için?

Yürekte tespih taneleri misal
Ardınsıra dizilen dağlı yareler hep aşktandır,
Ürkek bir tospağa gibi, sevgiyi içerilerine almayıp
Aşkı her görüşünde sinen,
Bir körük gibi çekip kendini içerilere,
Saklayan cidarlarını günyüzünden,
Altmışı çıkmadan, hersefer yine titreyen kalbimdir….

Benim karşımdasın, bana karşısın,
Yılların yalnızlığında, çelik hudutlarla çevrelediğim etrafımda,
Gırla duyguların, hislerin, heveslerin havalarımda uçuşmakta…
Hürriyetçe salınmaktalar…
Kederde nefs,
Benim oramdasın, taa şuramdasın…
Yüreğimdesin, en uzak yıldızında evrenin belki de…
Neşenle, sevincinle, o kara yalnızlığımda
Gözyaşları ile sertliğine su kattığım
Yüreğimi sıkmaktasın…

“Sevgi nedir” diye sormuştu yazması al olan dişi aşık,
Sevgi vazgeçmektir deyu cevaplamıştım sessizce,
Vazgeçmek benliğinden,
Özgürlükten,
Mantıktan,
Aslolan sevgiden…
Deliliği, akıldan ayıran o incecik sınır taşının yanıbaşından…

Bir çınar olur sevince insan,
Bin yaprağında, bin sevda türküsü ile gökleri çınlatan,
Kökleri olmayanlar ise,
Kara, kuru kütükleri ile,
Gösterirler aleme sevdanın hışımkar lanetini…
Kök şevktir
Köktesin cansuyuyla,
Yaprak umuttur
Yapraktasın gün ışığıyla,
Güneşin fazlası yakar kavurur,
Su bolsa, nebat çürür, telef olur,
Kardasın güzel, zarardasın…
Nere baksam,
Neyi sevsem ordasın…

Deliliğin içerilerine yol alan,
Dönüp dönüp el eden, başucuna çağıran zarif güzelsin,
Çizgi ne de ince,
Nasıl da kısa, sana erişen yol,
Akıldan bir adım atsam sana,
Geçeceğim o sınırdan,
Sarılıp koynuna sıkıca,
Ağlayacağım, ağlayacağım,
Ağlayacağım…..