Delilikse Aklın Selameti

Güneşle konuştum dedim ki ona
Ateşinden ver ki yansın ocağım
İkindiden sonra ateşi sona
Geldiğinde külle doldu kucağım

Dedim ki ey bulut pamuğundan ver
Yumuşasın nasır tutan yüreğim
Ah bu rüzgârlar da zamansız eser
Estiğinde felek ne söyleyeyim

Denizden istedim azıcık mavi
Belki dostum olur gökyüzü diye
Kızıla dönünce ufkunda mavi
Döneklerden bekleyemem hediye

Şansım yaver gitti gece vardı ay
Düşüne talibim nur yüzlü ışık
Deyince ışığı emanetten say
Neyler ki düşünü kurmayan aşık

Ateşe seslendim umudum kırık
Alevinle yansın meşe hayalim
Közüne değince ayakta çarık
Mecazı terk ettim gökte feryadım

Dilene dilene vardım Allaha
Dedim ki ruhuma cennetin lazım
Kitapta yazıyor melek sorguya
Çekince en doğru cevabın lazım

Artık istemeye yüzüm kalmadı
Hem dünya hem ahret vermedi bana
Bundandır muradım gayrı olmadı
Düş gücü gerçeği sunmaz insana

Deyince hayale aklımı terk et
Anladım delilik deva ruhuma
Sesler kesilince neden sükûnet
Yitik bir akıldır düşer payıma