Delilikle Sağalma Arasında Gitgeller

İşte gece!

Nihilizmin, biçareliğin, kokuşmuş-ağır düşüncelerin beni ziyarete geldiği ve tan atana kadar beni terk etmediği ânlar.

Naçarlığın ve bu hâlleri yansıtan tüm kelimelerin, ete kemiğe bürünmüş vaziyetleri teker teker sıralanıyor karşımda.

Kâh dostane kâh düşmanca sohbetler atlatıyoruz başımızdan.
Kelimeleri birer kılıç darbesi gibi indiriyoruz, asla acımadan.
Tümüyle çöküşün, yozlaşmanın ve bedbahtlığın sesi yankılanıyor şimdi kulaklarımda.

Bir karakterim, bir başka karakterime vuruyor.
Bir anım, bir başka anıma çarpıyor. Kelimeler, duygular, yaşanılanlar, belli belirsiz aforizmalar ve daha nicesi ortalığı talan ediyor.
Sabahlara kadar korkunç bir savaş sürüyor kafamın içerisinde, uyku ilacı almazsam uyuyamıyorum.
Beynim uğulduyor, basıncı artıyor beynimin, sanki patlayacak, sığamıyor.
Kendisini aşmak, kafatasımı delip geçip kendisinden uzaklaşmak istiyor.
Vücudum ısınıyor ve midem ağrıyor.
Midem, bir kazan gibi fokur fokur kaynıyor. Yediklerim ağzıma geliyor, genzim yanıyor, suratımı ekşitiyorum.

Tan atana değin, kendi zihni içerisinde kendini ezişi insanın... Fakat istemeden...

İşte uyku! Desen,

Ki,

Ama hep aynı yoğunlukta, değişik değişik kâbuslardan ibarettir...

Bir sabah başka bir imgeden, öteki sabah başka bir imgeden kaçıyorum.
Beynimin içerisinde hapsolmuşum, salt acı çekiyorum.

Çepni Serhat ÖZTÜRK
23.09.2023
00:34
Ortahisar, Trabzon.