Delilik Devran Değil Şiiri - Hasan Ulusoy

Delilik devran değil süre süre yaşasan
Zamanın koynundan dar mekana akıp gitmek
Erimek acılarda sudaki şeker gibi
Kaşığın önü sıra eridikçe eritmek
Her saniye horlanıp kahrını döker gibi
Kalabalık içinde yanıp tükenip bitmek...

Parçalanan cemiyet uzağa atmış beni
Saadet kör bıçaktın gayem ile önümde
Gidende kaldı gözüm görmez dönüp geleni
Derler behey derbeder huzur hakkın seninde
Ağlamak ateş bana susmak öldürür beni
Milletimin telaşlı şu tedirgin gününde

Yazdığım her mısranın azabına sırt verip
Bilinmedik dehlizler el yordamı yürümek
En azgın acılara yüreğimden yurt verip
Sırtlanıp ateş yükü derdi gamı yürümek
Kutlu ışıklı ruhu çağ ardına gönderip
Yırtıp cenabet zulmü kör akşamı yürümek

Azgın parçalar değer zamanın güllesinden
Yankı bilmez dağlara haykırdım dinlemiyor
Delilik deli vasfım zulmün kirli sesinden
Kaçma git sık boğazı kes sesi dön demiyor
Kal orada hüküm sür hak sermayesinden
Çıktığın zirvelerden korkup da in demiyor