Delilik Aklın Tatile Çıkması

Delilik aklın tatile çıkması
Bu şehir artık benim doğduğum yer
Kırk yaşındayım, bir yaşındayım
Artık o acı sözleri anlamıyorum
Çünkü bir yaşındayım
Gece beyaz, gündüz siyah
Güneşi hiç umursamıyorum bana ne
Delilik zaten güneş
Deniz kırmızı, ağaçlar pembe
Ben salıncağımı bulutlara kuruyorum
Kurudu zaten o ceviz ağacımız
Bulutlar kırmızı ağlıyor ellerim kana bulandı
Aklımın katiliyim
Çünkü ben herkese iyi olmakla halt ettim
Yolsaydım ya saçlarını içime saplandıklarında
Biliyorum suçlu çıkarılacaktım
Ben kimseyi dövmedim ki daha
Küfür ettiği için komşumuzun oğlundan başka
O zamanlar da daha on yaşındaydım
Yumruğum hep öyle havada kalsaydı ya
Sopamı tatsalardı akıllanırlardı
Musa'nın akıllandığı gibi
Çok mu geç bilmiyorum
Belki bir gün döverim hepsini
Delirdim ya nasıl olsa
Ellerim de kaşınmıyor değil hani
Bir yaşındayım daha büyüyecek bu deliliğim
Siyah gözlerinden yıldızları emiyorum
Bana bakarken göklerden bir mum gibi eriyorum
Baş belası aşk beni burada da buldu
Alıp tıka basa havaya doldurdu onu
İnsan bir damla kalınca sığamazmış dünyaya
Deliliğim sağ olsun, deliliğim sağ olsun
Aklım huzur içinde uyuyor mudur ki yerinde
Arada bir fatiha okurum gözlerim nemli
Dışıma değil içime yakışıyor keder
Alıştı artık herkes benim tatlı tatlı gülümseyişime
Deliliğe de böylesi gerek
Artık önüme akıtıyorum şiirlerimi
Koluma siliyorum gözlerimi
Daha bir yaşındayım deliliğin başındayım
Karıncayla oynuyorum ayakları kaşındırıyor tenimi
Kuşumun göbeğinden öpüyorum çok uslu bir çocuk
Hiç böyle kahkahalar atmazdım ne zamandır
Annem bile şımartmamıştı beni böyle
Mesela oyuncağım bile var Mickey Mouse
Sarılıp uyuyorum bazen ben ona
Her nesnenin bir dili, bir sesi var aslında anlayana
Taşların düşerken çıkardıkları seste bir ilahi var
Ben en çok ilahiler dinlemeyi seviyorum varlıklardan
Ne mest ediş bir haz o
Daha bir yaşındayım ilahilerle büyüyorum