Delilik Şiiri - Kübranur Özaydın

Papatya falına mı düşmeli şiirler
Bir beyaz yaprak elimde,bir papatyadan
Yazmalı mı yazmamalı mı
Yazmalı mı...Yazmalı
Bir papatyanın son yaprağına kadar şiir yazmalı
Falda isterse küskünlük çıksın Nazım HİKMET'e,
İsterse KARAKOÇ'a,Özdemir ASAF'a...
Ama sana sesleniyorum ey ruhum...
Bir yağmurun son damlasına kadar şiir yazmalı
Bir şairin son nefesine kadar
Son bahar gecesinin son saatine kadar

Ya onlarca şiirden bir şair doğana
Ya da bu şair tümden bir şiir olana kadar

Sitemliyim
Ve hatta kırgın
Bu şair düşlemesi
Bu koskoca şehre,
Söyle azizim,hiç çekinme de söyle
Ben inkar ettikçe , varlığın tüm renklerini
Bana inat mı bu peri masalı fırlaması rengarenk evler
Bacasından şiir tüten,penceresi kitap kaplı
Bu şair saçması, bu mavi,bu pembe...
Bu göğü atlas,bu toprağı şiir perde perde
Sen söyle
Böyle devre şair doğmak delilik değil de nedir?
Böyle devre doğmak bile tümden deliliktir

Oysa yazmalı
Ölesiye yazmalı
Belki tüm masal kahramanlarını öldüresiye
Belki kalbinde bir devri bitiresiye yazmalı
Sonra durmalı
Bir meşe ağacının altında
Yahut hayli ihtiyar bir kayaya sırtını yaslayarak
Umrunda değilmiş gibi
Gök karaymış,kızılmış
Mesela yarın erken kalkman gerek,işin varmış
Telaşlar ve kalabalıklar
Ama en çok kalabalıklar
Ama umrunda da değil

Durmalı,bir bulutun altına
Belki yağmurda sırılsıklam ıslanarak
Belki yolunu uzatmak için
Belki rastgele sokakları dolaşarak
Otobüste pencere kenarı
Radyoda en sevdiğin şarkı
Bir köşeye çekilerek
Ya da kalabalığa direnerek
Şiir okumalı
Sabah akşam,haykırarak
Belki delirmemek için
Belki de belli etmemek kimseye delirdiğini