Delilik Şiiri - Mihriban Saydam

Çığlık çığlığa bir şeyler bağırıyor kulaklarımda
Korkuyorum, duruyorum kaçış duraklarında
Ilık ılık zehir akıyor beynimin arklarında
Duyuyor musunuz? Ey mahlukat, ey insanlık!

Ellerim kulaklarımla birleşiyor,
Bir avcı durmadan leşimi deşiyor
Gittiğim her kentte mezarımı eşiyor
Görüyor musunuz? Ey mahlukat, ey insanlık!

Sonra iki büklüm oturuyorum bir tarafta
Kalıyorum nereye gitsem de hep arafta
Sanki altın gibi satılıyorum bir sarrafta
Biliyor musunuz? Ey mahlukat, ey insanlık!

Bir anda bütün sesler kesiliyor
Korkunç bedenli bir ben, etrafta geziniyor
Ruhum bedenimde eziliyor
Hissediyor musunuz? Ey mahlukat, ey insanlık!

Bağırıyorum duyun, işitin sesleri
Hiç kimse konuşmuyor sanki kesilmiş nefesleri
Çıldırıyorum etrafımda düşünce kafesleri
Bakıyor musunuz? Ey mahlukat, ey insanlık!

Birinizde dur deyin nereyedir bu kaçış
Dışım günlük güneşlik, içimse kapkara kış
Sizi takip etmiyor mu her şeyi gören bakış
Etmiyor mu? Ey mahlukat, ey insanlık!
MİHRİBAN SAYDAM