Deliliğe Özlem, Şiiri - Ahmet Cemil Atay

Deliliğe Özlem,

Deli gömleğine varlık nakış nakış işlenmiş,
Tebessümünde kader çizgileri yıllanmış,
Keskin dili kederi zehirliyor, hüzün panzehir
Kırık dökük piyesler hep şehir üstüne şehir.

Bir yosma, yosma gibi kıkırdıyor
Oynaşıyor yitik aklının çürümüş kalıntılarıyla
Naralar atıyor, çığlıklar sessiz, ruh ol canda hapis
Varlık ne kumar ne ortada başka bir bahis

Susuyor kelimeler deriye vuruyorken parmaklar
Def zikri şerif ile bedenden ruha dönüyor
Gölgeler gölgelere karışıyor
Karanlık aydınlığa dönerken halk hakka uyanıyor

Müezzin ayvansaray’da ivaz efendi cami minaresinde
Kilisede çan sesleri,
Sufilerin ellerinde bendirleri
Delilerin üstünde varlık gömlekleri.