Deliler Hep Aynı Şarkıyı Söylerler

Aynı şarkı aynı hüznün armasıdır
Aynı gülümsemenin tomurcuk açan dalı
Yuvasını kaybetmez yuvaya emek veren kuş
Aynı fırtınada yitirse bile bulutlarını
Hep aynı şarkıda dindirir kavgada öfkesini.

Uzun bir yolculuktan geliyoruz
Efsanelere inanmak zorunda kaldık hep
Akıl çare bulamazsa, yürek devreye girer çünkü
Dağ kırıklarını kanlara buladık
Günü gelince de kimseyi inandıracak söz bulamadık
Aynı şarkıyı büyüttük yalnız,
Hep derin, çok derin günahlarımızda ağlaştık…

Kimin sesidir aynalara sürükleyen bizi
Feryat ki, cezaya döndürdü hayatı
Kabul görmez babamızın masalı
Zaman gelir ve biter olmak istediklerimiz
Ey düşleri şişelere hapseden huni
Aynı şarkıyla aynı eşikte bıraktın mimoza geceleri…

Öncekiler de aynı şarkıda ölümü sezdiler
Aynı şarkıda kedere gülümsediler
Sustuk, içimizi okudu hava ve su
Dinleyin,
Deliler hep aynı şarkıyı söylerler.