Delikuşum Şiiri - Memed Ayaz

bebek kokusuyla yaz akşamları
martılar
gece telaşı
kayıp giden ışıklar....

gözlerin..
saklandığım gözlerin
artık, gece mavisi...

söyle sen misin?
ışık arayan!
tahta sandalyeyle yalnız!
yüreği, karanlıkta kaybolan..!

yapraklar dökülüyor
ışık gidiyor bu kentten ayışığım...

üşüyorum...

***
istanbul gibi sarıl bana
bir deniz fenerinde, sabaha karşı
daha yıldızlar göçüp gitmeden en yakınlara..
kuşlar çığlıklarını ıslatmadan....
ama istanbul gibi...
olur mu?

her ayrılık bir kavuşma değil mi
ay ışığım!
boynu bükük her çiçek
yeni bir tohum olmayacak mı
neden gunduzu kovalar gece
bilmez misın...

seni istanbul gibi sevmeli delikuşum
seni!
istanbul gibi sevmeli..
herbir yanın başka bir dunya
her bir yanın ayrı bir
AŞK...