Karanlıkta gözleri parlıyordu,
İliklerine kadar üşümüş soğuğun.
Kendi savurduğu,
Yaprak taneleriyle uçuyordu
Bebek gibi.
Sırtını dönmüştü gece,
Beşikte sallanan geçmişine…
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta