Karanlıkta gözleri parlıyordu,
İliklerine kadar üşümüş soğuğun.
Kendi savurduğu,
Yaprak taneleriyle uçuyordu
Bebek gibi.
Sırtını dönmüştü gece,
Beşikte sallanan geçmişine…
Yaşamdı oysa,
Güneş sırtını dönünce,
Yüz yüze baktıran.
Serin zamanlarda hayat mıydı yoksa
Yine onları susturan.
Özlemlerini kaldırımlarda ısıtmayan,
Issız adımları yasaklayan.
Kayıt Tarihi : 26.4.2009 11:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!