Delikli Çınar Önünde Bir Askerdim

Delikli Çınar devriye nöbetimizin, ilk gününde
Bütün gördüklerim sana, sana çok benziyordu…
Ya vatan borcu, ya gönül borcu, çelişkisi özümde
Yeni Caminin minareleri bana, “lan nefsini ez” diyordu!

Kimimiz sağcı, kimimiz solcu, sokaklara sığmamıştık
Gafletle, çarkındaydık, bölücülük denen kahpe illetin…
Delikli çınar önünde bir askerdim… Darbe yapmıştık!
Anamızdı, babamızdı, canımızdı, evladıydık bu milletin!

Sarıldım tüfeğime, vatan borcu, başka borca benzemez,
Bu askerlik bitecek Yılgın Yağmur’um devam nöbete…
Mankurt olmasa başımızdakiler, Türkü kimse ezemez
Teskere sonrası mecburiyetimiz, ekmek için haydi gurbete.

Denizli, 26.10.80 – 12.51 Y.Y.