Delikız'ın Mecnun'undan

Sayfaların çölünde dolaşır dururum
Ayrılığın rüzgari güllerimi dökmüş
Gölgesinden bile hayır yok çiçeklerimin
Dalda diken yığını

Serçelerin daldan uçup gidişi gibi
Kolay olmuyor uçup gitmen aklımdan Delikız
Deniz tükürür beni toprak çürütür

Yabancı değilim acılara aslında bakma
Ne yaralar kabuk tutttu ruhumda
Gözyaşları heba oldu
Yağmur çamur sarı sonbahar

Senin masalın başka ama Delikız
Mevlana'nın bana öğüdüsün sen
Yunus'un sevgisi
Ay ışışığında hecelediğim Kül Kedisi
Şiirsin çünkü sen Delikız
Sevdasın
Sen kütüphane raflarında tozdan kurtardığım kitapsın

Senden vazgeçmek aşkından daha imkansız
Kavga etsem olmuyor
Etmesem zaten olmuyor

Beni bu hale sen getirdin Delikız
Mısra mısra dolaşır sayfalarda Mecnun'un
Savrulur hasretin kumları yüreğime
Yalnızlığın güneşi kavrur beni
Susuzluktan ölmezsem
Boğulmaktan korkuyorum gözyaşlarımla
Bir çocuk gibi korkuyorum ölmekten Delikız
Ölürsem kim sever seni benim kadar