Delikanlı Sevdalarımız Olmalı Sevgili!

Delikanlı Sevdalarımız Olmalı Sevgili!

Sevinçlerimizi erteledikçe,
Hüzünler çaldı hep kapımızı.
Mutluluk şuracıktayken,
Ayrılıklar yüreğimizi yaraladı.

Bizi ayıran;
zaman mıydı, mekan mıydı?
Yoksa
benmerkezci egolarımız mıydı?

İkimizde ağlıyoruz şimdi.
Sessiz, kimsesiz üşüyen ellerimizle,
Yaralı tuz buz olmuş yüreğimizle,
Birbirimizden habersiz,
Ağlıyoruz ikimizde.

Çok şükür tuz buz da olsa
atıyor yine de yüreklerimiz.
Ya susarsa sevgili,
Ya susarsa yüreklerimiz?
Başlamadan biterse bu öykümüz,
Ne yaparız söyle?
Hangi dalga mutlu eder bizi?
Hangi rüzgâr uçurur uçurtmalarımızı?
Hangi çiçek açar bize?
Hangi kuş kanat çırpar,
Hangi dünya döner söyle?

Doğa bile sevmez başlamadan biteni.

Yarım yamalak aşklarımız değil,
Delikanlı sevdalarımız olmalı sevgili.

Torunlarımıza anlatacağımız öykülerimiz ve
Delikanlı ömürlerimiz olmalı sevgili.

Hadi uzat artık ellerini…