Delikanlı Ölümler Aşkına Şiiri - Resul Ü ...

Barut soluyan sokaklarımın ateşli avuçlarına
Demet demet güller bırakıyorum yüreğimden.
Katline alkış tutulmuş direngen yarınlar sevdasına
Ve moruna can adadığım dağlarımın dört mevsimine
Muştulu yaşamlar damıtıyorum birikmiş özlemlerimden.

Esmer karası rengini eylülden aldığı belliydi halkımın,
Açmadan dalında kurutulan gebe goncalar misali…
Solgun, yorgun ve bitkindiler giderayak.
Bileklerinde faili belli aşağılıkların
Emperyal patentli prangaları ışıldıyordu kan revan içinde.

Ooof! Delikanlı ölümler aşkına!
Yürek acıtan kadalar aşkına!
Tüm belalarını sırtıma vur da git giderayak.
Gidişinle kurşun aratmaz sancılar saplansın yüreğime.
Nasılsa infazı onaylı gecelerimin dolunayı da tutuklu şimdi…
Ve Dolunay da esaret kuşatmasındadır sorgusuz, sualsiz.

Şimdi hangi ısmarlama öpücükler konsun anlına?
Kim kucaklasın kıyılarıma vuran dalgalarını?
Çocukluğumun gökyüzlü misketleri bir bir vurulurken
Uykularımın son zeytin dalını da kırdılar giderayak.
Nasılsa barışa soyunuk güvercinim de havalanamadan vuruldu.
Ve yeniden dağ dağ büyüdü firuze gözlü kızlarımın yürek yangınları.

Ooof! Delikanlı ölümler aşkına!
Yürek acıtan kadalar aşkına!
Söyle, kim yudumlasın gözlerinden boşalan ıslaklığı?
Kim öpüp başına koysun çağın çarmıhına gerilen yüreğini?
Şimdi tüm belalarını sırtıma vur da git, git giderayak.
Gidişinle esmer ölümler düşsün peşime.