Delikanlı Şiiri - Nazım Pala

Ağırlığı gitti kelimelerin,
Konuşmak artık boşuna…
Delikanlı ayağa kalktı,
Bir ona bir de kendine baktı,
Son sözü o söylemedi ama gitmekti artık son söz.

Elini cebine attı,
Cebinden bir paket cigara çıkardı.
İçinden bir dal aldı,
Ağzına götürdü, kavradı dudaklarıyla filtresini…
Elini tekrar cebine attı,
Bir de kibrit çıkardı.
Çaktı kibriti yanmadı,
Bir daha çaktı, bu sefer kibrit kırıldı;
Bir daha çaktı;
Çaktı ve yaktı cigarasını.
Ciğerlerine işledi ilk nefes,
Hemen ardından bir nefes daha çekti.
Bu kez ilk seferde yaktı;
Hem de nasırlanmış yüreğini…
Arkasını döndü kayboldu içinde karanlığın,
Ardında bırakarak dumanını...