Delik Deşik Şiiri - Ozan Erdem

Göz açtırmayan bir yağmur altında
Gözümü açtıran sensin,
Ellerin ellerime değdiğinde
Bütün hücrelerime işlersin.

Afyonu patlamamış sabahlarda
Uyandırır gülüşün,
Baharın gelişidir
Öpüşün.

Üşüyen vücuduma
Battaniye olur bakışların,
Arkanı dönüp gittiğinde
Donarım; bakakalır bakışlarım.

Ancak yüreğimi yüreğinle ovuşturduğumda
Yanar ateş
Dağın başında olsak bile
Deniz seviyesi sıcaklığında
Isıtır güneş.

Artık hüzünle evlenmiş konuşmalar
Hayallerimi kanatıp geçer,
Gündüz gözüne doğrular
Adamı delik deşik eder.