Delifişek Hüzün Şiiri - Mustafa Turay

I.
Denizlere dökülen kimyasallar gibi
kanıma karışmakta sensizliğin
Ölen arkadaşımın cenaze töreninde,
ceketime iliklediğim resmini
taşıyormuşçasına taşıyorum resmini
Ağlarken ipekten bir mendille,
siliyorum gözyaşlarımı
Garip bir bıçak kesiği var sanki kalbimde
Kuşlarla birlikte uçup giderken sen,
gökyüzü gibi mavi bir boşluksun içimde

II.
Affet beni Newton!
Ağaçtan düşen elma gibi
suçsuz benim de yüreğim!

III.
Sen;
yarım kalmış bir roman gibi
duruyorsun içimde
Ben;
bedenine yapıştırdığım hüzünlü
bir film afişi gibiyim