Delice Şiiri - Mehmet Çoban

Dolambaçlı yolları
Soğuk havada dolaştım
Bir aşağı bir yukarı
Dolaşırken soğuğa alıştım

Ne garip değil mi?
Yüksek yerlere kar yağıyor
Soğukları aşağılara geliyor
Karların yüzünü görmüyoruz ama
Keskin bir esintiyle çarpılıyoruz ayaza

Kelimelerden hayat kurdum yürürken
Düşüncelerden merdivenler yaptım yüksekten
Çıktım basamaklarını emin adımlarla
Umut doldu içim en tepeye çıktığımda

Kalbimin bir köşesini ayırdım kendime
Diğer köşelerini dağıttım sevenlerime
Fısıldadım ta derinlerden kaleme
Yaz dedim duygularımı kelime, kelime

Hayata neresinden bakarsam değişir fikrim
Kimi zaman boş, kimi zaman doludur bardak derim
Hani biraz çıkarcıyımdır bu hususlarda
Bir türlü adaletli olamam nedense yorumlarımda

Her resmi çerçeveye sıkıştırmak istiyorum nedense
Hâlbuki özgürlüğü seviyorum hep birlikte
Özgürlüğü severken niçin sokarız her şeyi çerçevelere
Şiirleri bile yazmak isteriz kurallarla, hecelerle
Hâlbuki şiir özgür şair özgürce coşan duyguları değil mi?
Kim kural koyabilir kalbime, kim bilebilir coşarken kalbimi?

Bilmiş olmak istemem özgürce söylenen sözlere
Kendi kendime kıskanırım belki coşkun dizelere
Kafamı bir o yana bir buyana vururken özgürce
Dolaşır beynimde bin bir hayal, bin bir düşünce

Özgürlük çok garip bence
Yaz günü üşütür bazen, bilinmez hece
Kış günü yangına çevir ortalığı özgürce

Ben bazen ne söylediğimi bilmem nedense
Öylesine gelir düşünceler beynime, dilime
Çoğu zaman gülerim düşündüklerime, söylediklerime
Duymasın kimse diye, utanıp saklanırken gizlice

Bazen yaprak üzerine binip uçmak isterim rüzgârla birlikte
Beni nereye savurursa savursun düşleri içinde
Alır yakalar beni hayat sorumluluklar bilincine
Yaşarım kıskıvrak yakalanmışlığın bilinciyle

Farkına varsam da varmasam da hayatım siyah beyaz resim çerçeve içinde
Yürüyüp gidiyorum, bazen hızlı, bazen yavaş, ama biliyorum çoğu zaman delice

02.02.2012 - İzmir