Delice Şiiri - İbrahim Atılmış

Anılarımın duvarına astığım tüm resimleri
söktüm birer birer içimden,
ne gülüşü kaldı bende
nede hayali artık kıyısında hatıralarımın.
Ah edip vah etmenin yararı yok kimseye
el yordamıyla girdiğimiz bu karanlık dehlizlerin
sonu yok,
uykusunda çırpınan
yalnızlıkların çaresizliğinden medet beklemenin
ve kor alev sahteliklerin girdabında
sevişmelerin anlamı yok.
Çekip gittim o yüzden hem senden hem kendimden
Kal demeni beklemedim,
gelmeni de ardım sıra,
kavgamın varoşlarından çıktım ben
en keskin yalnızlıklarımda
ve düşmeden sırat köprüsünden
yürüdüm inadına inadına kendi yolumda
İş kavgaya geldi mi o iş başka.
Bilirim dostumu da düşmanımı da
Ne kavgalar verdim nefsimle, ne kavgalar delice
Yezidi bilirim mesela! düşmanımdır hak yolunda,
bir hınzır paşayı bilemedim koynumda
çözülmesi zor bir bilmece..?