Deli Zula Şiiri - Mehmet Can Karademir

Ben neden hep bir akıllıyı severim
Bir türlü anlayamam
Sevsene deli bir sevgili
Giderdim yanına
Seni seviyorum kız
Gel gidelim uzaklara
Derdim
Ve uzakların yolunu tutardık
Yarını düşünmeden bugünün çılgınları gibi
Bir akıllıya bunu söyleyemezsin bile
Yoksa az mı düşündüm
Kolundan çekip dünyama kaçırmaya
Nafile akıllıya bir şey anlatmak
Anlamadıklarında da değil ha
Aşka cesaretleri olmadıklarından
Hep şüphe, endişe, korku nereye kadar
Akıllıyla iki çocuk yap otur
Deli sevgiliyle öyle mi?
O diyar senin bu diyar da senin
Tüm dünyayı gezersin
Martıları seyredersin
Denize taş atarsın
Gökyüzünden yıldızlar sahiplenirsin
Ay ışığında yemek yersin
İki değil oniki çocuk hayal edersin
Ama üç, beş yeterli gelir
Akıllıya yemin içersin
Hatamı anladım özür dilerim dersin
Yalvarırsın beni affet diye
Hatta seninle kalmak istiyorum bile dersin
Gurursuzluğun babasını yaparsın
Ama nafile
Deli sevgiliyi bir çikolatayla, elma şekeri yeniden fethedersin
Akıllılar azı çok etmezsini bilmezler
Deliler karşısındakinin yüreğini bilirler
Delilerden bir de kaçarsınız, korkarsınız
Neden?
Kendi yüreğinize güvenemezsiniz de ondan
Oysa ben öyle miyim?
Bulsam bir deli sevgili
Pılımı pırtımı toplar ona kaçarım
Acaba diyorum
Güzellikleri görmezden gelenler mi daha akıllıdır
Yoksa güzelliği görebilenler mi daha delidir
Ya da söyle söyleyeyim
Bu dünya
Akıllıların mı dır delilerin mi?