Kaderimi aldım elime
Ve koşmaya başladım dünyanın tersine.
Lanetledim tüm zamanları
Ve yaşananları!
Bir tek olarak geldim dünyaya. Ama zamanla ikiye ayrıldım. Sonra çarpıldım kendimle ve yüzlerce ben oldum. Sonra bölündüm milyonlarca parçaya, çürüdüm yavaş yavaş...
Zamanla çürüyen etimi leş hayvanları yedi, onlarda hissettim kendimi ve toprakta aynı zamanda. Ama ruhum bilinmeyen bir konaktaydı. Alevler beni yaktı, ruhumu yeniden yaptı. Aradım parçalarımı, topladım benden alan herşeyden.
Ve yeniden doğdum küllerimden!
Bir insan oluverdi kendi kadar bir toprak yığını
Bir toprak yığınında vardır birkaç pislik
Bir pislik, bir solucan
Bir solucan, bir insan
Bir insanım ben
Ben, bir pislik!
Nefretim o kadar büyük ki size
Bir bakışım bile yeter yok etmeye!
Bazen düşünüyorum neden varım diye
Sanırım son vermek için bu kısır döngüye!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!