Deli Yürek Şiiri - Burcu Karakaya

Bir gülümsemene bedel,
Gözlerindeki ışık yeter,
Yaşamı kovalamaya...

Amelelik sarsa da dört yanımı,
Dişiyim sen aklıma gelince...
Koca bir inşaatın,
Betonarme blokları arasında,
Volta atıyorum...
Sen bensiz, ben sensiz.
Ustalarla konuşurken,
Aklıma geliyorsun,
Aptal aptal gülümsüyorum,
Onlar da aptal oluyorlar...
Adım rahatsıza çıktı senin yüzünden! ..

Ey dişilikten pembeye çalmış koca çınara,
El sürmeyen bakir rüzgar.
Esiyorsun yavaş ve ılık,
Delirtircesine...

Dün gece aya vurulduk,
Aldık ışığını aramıza,
Seyre daldıkta,
Mehtap bile şaşırdı,
Gömüldü derin sulara...

Ağzından bal damlayan,
Deli yürek...
Yenik bitişlerde nöbetteyken,
Gün ışığı olmuşum sana.
Ağzıyla susan,
Gönül diliyle konuşan,
Güzel yüzlü adam...
Böyle uykusuz kalacağın gecelere,
Hasrettin belki kim bilir!
Ve senin için her gece,
Uykusuz kalabilirim bunu bil...

11/07/2006
Burcu Karakaya
Antalya/Belek