Deli Yürek Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Ey benim deli yüreğim
Ben de adam sanırdım seni
Sanırdım dağlar yıkılır önünde
Sevdan dalgalandırır denizleri
Sanırdım sıcak nefesin
Rüzgar yaratır
Vız gelir gülün dikeni.

Ey benim deli yüreğim
Sanırdım sevdan yakar benliğini
Uzakları yakın edersin
Alın yazımı sen yazarsın
Mevsimleri bahar edersin
Kasırgalar, fırtınalar estirirsin.

Ey benim deli yüreğim
Sanırdım sevdiğinin peşinden koşarsın
Sevgide gururu, onuru kenara atarsın
Tutar ellerinden, okşarsın saçlarından
Masum opücükler kondurursun sevdiğine
Seni seviyorum der haykırırsın…

Ey benim deli yüreğim
Biliyor musun artık çok geç
Terk etti sevdan seni
Bırakıp gitti mahkum etti
O gözler seni yalnızlığa terk etti
Sevdan çoktan unuttu seni.

Ey benim deli yüreğim
Şimdi tükeniyorsun bak
Ne dağlar kaldı
Ne denizler
Nede karşında gülümseyen gözler
Bunu sen görmüyorsun
Dağılmışsın yerle bir olmuşsun
Farkında bile değilsin
Hala hala seviyorum diyorsun.

Ey benim deli yüreğim
Elimden gelse söküp atacağım seni
Sen gittikten sonra
Kaybedecek neyim kaldıki…