Deli Yar Şiiri - Mehmet Sıddık Kaya

Ah deli yar ah...
Sen bilme senden uzaklarda yaşanmamışlıklarımı biriktirdiğimi,
Her gün ölüp ölüp dirildiğimi,
Sen bilme.

Zorlu sevdam, sen bilme sensizliğin ruhumu yakan acısını,
O acıyı unutsun diye her gece düşlerinin peşinden koştuğumu, sürüklendiğimi ama dokunamadığımı...
Sen bilme.

Sen bilme sürgün hayatı yaşadığımı ey deli yar.
Kendi vatanından sürgüne giden birinin neler hissettiğini bilir misin sen,
Bilir misin umutlarının paramparça olması ne demek,
Ne demek bekleyişlerinin saydamlaşması, sensizliğin kulaklarımda yankılanması?
Ama sen bilme...

Sensizliğe dayanamıyorum işte,
Ne yapsam olmuyor.
Olmuyor küçüğüm olmuyor...
Hem büyüyüp hem de büyütecektim seni ama olmuyor...
Yokluğun çok derinden vuruyor.

Küçük çocuklar gibi alınıyorum
Alındığımı bilme.
Bazen de ağlıyorum deli yar
Ağladığımı hiç bilme.

Ah deli yar ah,
Bir bilsen ne kadar hasretim sana...
Yüreğim yangın yeri,
Yanansa sensiz geçen zamanlarım...

Vurgun yedim zamandan deli yar,
Vurgun yedim ama sen bilme...

Gözlerim gözlerine, kulaklarım sözlerine ve ben tebessümlerine hasretken hatırı kalır mı yiyip içtiklerimin, gülmelerimin, tebessümlerimin.
Ah deli yar ah,
Sen bilme

Sen bilme sensiz hiç bir şeyden zevk almadığımı,
Yaşamadığımı bilme,
Sen bilme kahkahalarımı yitirdiğimi, tebessümlerimi kaybettiğimi
Sensiz gülmelerimi kendime yasak saydığımı ve yiyip içtiklerimi haram kıldığımı bilme…

Ah deli yar ah,
Sen bilme gecelerimin yaralı olduğunu,
Uykularımın bölük pörçük olduğunu;
Ama şunu bil ki deli yar,
Senden gelen bir haberi kutsal saydığımı kendime,
Senden gelen bir çağrıyla beslendiğimi, sesinle coştuğumu bil.

Ah deli yar ah,
Yaşadığım anların sadece seninle geçirdiğim dakikalar olduğunu,
Kahkahalarımın sebebinin sen olduğunu bil.
Birde şunu bil deli yar,
Sensizliğin ölümüm olduğunu bil.
Ve en önemlisi şunu bil;
Seni çok ama çok sevdiğimi bil.