Deli ve Kendi Şiiri - Hüseyin Doğan

Canımı sıkan şu yosunlu kayanın neden orada olduğu,
Ve nergizler neden suyun kenarında izliyorlar kendilerini,
Ortadan ikiye ayrılmış ekmek gibi kokuyorlar,
Belki de açım.
Niye eğilmiş bu ağacın kolu, gitmiş diğerinin omzuna koymuş.
Niye kardeş kardeş duruyor bu orman.
Neden çakmağım yakmak istiyor onlardan gelme bir kağıt parçasını
Ve üzerinde sıra sıra yazılanları....
Takvim yaprağına bir çarpı daha atmayacağım
İşaretli dönüş gününe de eremesinler ne olmuş.
Niye mavi değil hava,
acaba gece mi oldu,
ben mi körüm.
Cahiliyet İşte güneş sandım yine kutup yıldızını.
Neyse küsmede gel yanıma dertleşelim.
Ne işle meşkuldun bugün
- Boşa değil cabam hergün bir adım daha yaklaşıyorum ecele.
- O önemli bir mevzuu değil bende ona yaklaşıyorum ne olmuş
Korkacak ne var hem bunda ezel ebed dostumdur azrail
Bir verecek meselesi vardı taa aldığım günden emaneti
Günü açıktı senedimin ama....hayırlısı geldiği zaman yaparım ödememi
Neden çalışıyoruz gurbette....
Herkese borcumuzu ödeyelim diye
Yavruma iyi bir gelecek borcumu
Benim hayallerime verdiğim sözlerin borcunu
Birine sonsuza dek mutlu etmek için verdiğim sözün borcu
Var da var.
Dur gitme sıkıldın hemen
kendim kendinden kaçarsa
Nasıl dost bulurum ben bu dünyada....
Neyse bak saat kaç oldu yine
Uyuyacağım o zaman
Sen git biraz rüya alemine akıl
Güneş günaydın olunca da yeniden peşime takıl
Bakalım ecele giden kader yolculuğu bu garibin
nereye doğru akacak....
Nereden başlayacak hayat
gülmeyle mi kederle mi
Ne olur bilinmez yarın bilirsin
Üstelikte uzay çağındayız ileride çıkacak yeni sorunlar
öyle elle çözdüğün üç bilinmeyenli denklemlere benzemiyor
Her gün bilmediğin ve öğrenmek zorunda olduğun türden
hadi dinlenelim yorulduk dilimize vurdu yat artık
İyi geceler........