Deli Şair Şiiri - Nilgün Pakyıldız

Ben mehtaplı bir gecede,
Kuşlar gibi kanatlanıp gökyüzüne uçtum.
Saman yolundan sevgi yıldızını istedim.
Sevgiyi aşkı kağıtlarıma köle,
Kederleri ve acıları azad ettim.
Güzel olan değerleri,kalemimle dile getirdim.
Birliği ve kardeşliği kağıtlara döktüm.
Ben sevgiyi gönülden gönüle ilmek ilmek ördüm.
Yine de bana mecnun dediler.
Varsın mecnun desinler!
Keşke diyenler de benim gibi sevseler...

Ben ağaçlarla,çiçeklerle konuştum,
Kentleri,denizleri ve toprak ana'yı konuşturdum.
Özlemi ve karasevdayı karanlığa gömdüm.
Ana'sıyla yavrusunu kalemimle kavuşturdum.
Ayrılığı ıssız bir adaya sürgün ettim.
Gemileri yelkenlileri gökyüzüne uçurdum.
Ben ayışığında...
Sevgilileri büyük Okyanus'da buluşturdum.
Yine de bana uçuk dediler.
Varsın uçuk desinler!
Keşke diyenlerde benim gibi sevseler...

Yağmuru gözyaşına,martıların çığlıklarını,
Kimsesiz bir çocuğun ağlayışına benzettim.
Dalgaların hışırtılı sesleriyle,
Yunuslara dahi seslendim..
Onlardan kardeşliği ve barışı istedim.
Kalemimle kardeşliği ve barışı,
Yüreklere nakış gibi işledim.
Ben kağıtlara savaş değil,
Kan,kin ve öç değil,
Sevgiyi,kardeşliği ve barışı yazdım.
Ben kalemimle olsa da,
Allah'ın şairane bir kuluyum..
Lakin,Allah aşkını,Peygamber sevdasını,
Ve ölümü,kağıtlarıma sığdıramadım.
Yine de bana deli dediler...
Varsın,deli desinler..
Keşke diyenlerde benim gibi sevseler.