Deli Saçması Şiiri - Hatice Daş

Yağmur yağıyor saçlarıma,
Mevcudiyetim sırılsıklam,
Ters dönmüş şemsiyemi
Ev yapmaya çalışıyorum.

Bir otobüsün kanatlı kapısı,
İsyanla açılıp, öfkeyle kapanıyor
Yolcular Kaf dağına seyahate hazırlanıyor.
Ben se baharı bekliyorum o sıralar.

Ama bahar ordan geçeli
Çooooooook olmuş çok!

Belki de bahar hiç gelmeyecek.
Yahut geldi, ben kaçırdım.
Heyhat!

Sonra yürüyorum,
Kendi kendime anlatıyorum bir şeyler.
Yok diyor kendi kendim,
olmaz böyle.
Sen atla bi gemiye,
Git denizler ötesine..

Kimseyi bekleme
Tek başına, özgürce,
Al bir ata bin,
Al dizginleri eline,
Dörtnala git….
Bekleme…..
Ama nereye istersen git.
Dönme bir daha
Bakma geriye.
Valla!

Sen al dizginleri al!
Kimse girmesin artık yüreğine,
Kimse almasın o deli aklını yine.
Verme sırrını kimseye.
Al gülüm, ver gülüm
Dimi ama!
Yaaaaaaaaaaa!

Sonra bırak söylensinler...
Delidir,
Ne yapsa yeridir…..