Saçma sapan düşünceler Şiiri - Arap Kurt

Saçma sapan düşünceler

Bir avuç toprak
Bir karış gökyüzü
İki damla su imiş
Dünya dedikleri
Ne fidelediğim umutlar tutuyor
Ne de hayallerim sığıyor
Yere göğe

Avuç içimde kök salan ağaçlar
Yıldızlara değen alnım
Değilim kafes içinde
Değilim mahpus
Özgürüm aslında
Her şey büyüdükçe
Küçülüyorum
Aykırılığın verdiği sakatlık
Kafamdaki kırıktan sızan düşünce
Onca varlık içinde yalnızlık niye

Sanki bütün nehirler tersine akıyor
Ve denizler
Çalkanıp duruyor
Damarlarımda
Beni benden ediyor
O ılık kırmızımsı su

Olduğum yere çakılı kalıyorum
Cansız ve ruhsuz put gibi
Canım acımıyor desem
Yalanın büyüğünü söylerim
Canım acıyor
Ama acıyan yanımı bilmiyorum
İşte içine düştüğüm tezat bu

Üşümek bir ince sızı
Yaprak kıpırtısı gibi sevincin sıcaklığı
Yani, gelip geçiyor anlık duygular
Hisler, hissettiğim kadar gerçek

Bazen hayret ediyorum kendime
Ben huzur bulamazken
El alem nasıl bağlanıyor âleme

Kalıcı olamamanın verdiği hüzün
Bırakıp gitme endişesi
İçimde yer eden matem
Nasıl bir akıl ürünü ki aklımdan çıkmaz
Gönül dedikleri bu kadar
Aç olabilir mi?
Onu beslemeye bir ömür yetmez

Bir zamanlar uykularımı bölerdi
Düşündükçe korktuğum korkular
Şimdi korktuklarım benden korkar oldular

Ne sayarsan say
İster deli saçması de
İstersen cahil cesareti
Senin adına savaşıyorum kendimle
Senin adına düşünüyorum
Yaklaşan kıyameti