Deli Rüzgâr Şiiri - Gökmen Yılmaz Erdem

DELİ RÜZGÂR

Güneşli bir bahar rüzgârında
kavak ağaçların,
uğultusu nerde kaldı?
bilmiyorum.
bildiğim,
kaybolmaya yüz tuttuğu.
mahallemde
sadelikte duran evimizi
düşünürken,
yapraklarından çıkan sesi
özlemiş olmalıyım,
aradım deli rüzgâr, poyraz estikçe.
beyaz gövdesine yaslandığım
şarkılar soylediğim
kavak ağacım.
bir yüzün yeşildi,
b a h a r ı.
bir yüzünse griye
kahverengine çalardı,
gazel yaprakların
sonbaharı
çağrıştırırken
narin annemin ellerinden
ekmeğim şekil alır,
tandırda pişerdi.
beyaz yaprakların
dansa kaldırır gibi
geceleri başka
gündüzleri alaca sabahı
başka havalar katardı.
dimdik uzanan
beyaz, yeşil ince dallarınsa
en ufak bir esintide
sallanır,
gelin alayına takılır gibi
beni başka diyara götürürdü,
çocukluğun gizemli sayfaları
seni bana hatırlattıkça.

unutamadım.

Aksaray/19/01/2024

Gökmen Yılmaz Erdem

Esenlik ve barış üzerinizde olsun.🤚🫒⛵️