Deli Rüzgar Şiiri - Hamit Atay

Deli Rüzgar
Sensizlikle yarışan bir rüzgarım,
Nereden estiğimi bilmeden akıp giden...
Bir kelebeğin kanadında süzülürken,
Suskun yürekleri coşturup geçerim —
“Bazen bir kuşun kanadında,
Bazen hırçın bir denizde…”

Dalların budandığı kırık çınarlarda,
Papatyanın dalında hafif titreyen beyazda,
Ben, maviye karışan deli sesimle,
Her köşeye özlemini taşırım.
“Bir deli rüzgar esiyor…”

Gönüllerin derin kuyularına inerim,
Zelal su gibi arınmayı taşırım sana.
Hayatın yüküyle eğilen insanın omzuna,
Sessizce dokunur, umut tohumları ekerim —
“Bir deli rüzgâr esse,
Yurdumun semalarında…”

Ben bir deli rüzgarım —
İçinde fırtına barındıran sessiz bir şarkı.
Kimseler görmez çağlayan yüreğimi
Ama her solukta izimi bırakırım.
Kök sarsın diye çınarları,
Aşkla titresin diye saçlarımla oynarım —
“Es deli rüzgar es, tarımar et beni.”

Ve sana geldim şimdi,
Bir uzaktan gelen mısradan kopmuş gibi.
Cömertçe esiyorum sıkıntılarına,
Üşüyen geceye sıcak bir esinti veriyorum.
Kokunu getiriyorum: toprak, umut, yasak gül...
“Aşkın kendisidir belki…”

Sallanan bu dünya, yavaşça sustuğunda,
Ben devreye girerim: tazelenen bir nefes gibi.
Ruhun her köşesinde dolaşırken,
Ansızın çıkagelirim —
Yeni bir gün başlıyor senin için,
Fırtınadan sonra serin bir sabah gibi.

Hamit Atay