Deli Rüzgar Şiiri - Menekşe Gülay

bir deli rüzgar gibiydim.
eser, eser dururdum.
karşıma kim çıkarsa yıkar kırar vururdum.
hiçbirşeyden korkmaz yıllara meydan okurdum.
deli rüzgâr dı lâkâbım
engelleri tanımaz aşardım
bazen fırtına, bazen de kasırga olurdum.
aşka inanmaz, aşık olanları da kınardım.
sevginin yalnış olduğunu düşünür
sevenlere kızardım.
işte böyle deli bir rüzgardım birzamanlar.
seninle tanışana sevene kadar.
ben sevmiş, aşık olmuştum.
rüzgâr dinmiş, heryer sütliman olmuştu.
deli rüzgar gitmiş yerini meltem almıştı.
kimse beni tanıyamaz,
anlam veremez olmuştu.
bir zamanlar lâkâbım deli rüzgardı.