Deli rıfat Şiiri - Mehmet Badem

A rıfatım insan sorulurmu insandan
Damdan düşene sor harda yanandan
Üzülme anan ağlasın analar hep ağlar zaten
herkes için ağlayandan sor rıfaaat

eskileri bilmemde bu zamanede
temiz takım mini etek kürklü esvap giyene
Verirken korkak çalarken aslan olana
Uyanık cağdaş insan diyorlar rıfaaat

gelip sorsaydın ya mehmet abine
Ne işin var senin dağda bayırda
İki deliye bir halbır yetermi ula
Sen kendine bir gözer bulasın rıfaaat

Bilmiyorum o divanenin derdini
Görmez duymaz olaydım ben seninkini
Seninki çeç değil kesmik tam harman yeri
kendine bir haral bulasın rıfaaat

Bak en böyük dertli divane burada
Ne işin var oğul daş dibi kaya başında
kellerin rıfat kellerin mehmet karşında
Bana gelseydin ya sen oğlum rıfat

Üzülmesin sana kimse delirdi diye
bundan sora gelirse gelecek aklın başına
Göz takarsan MEVLA nın vermediğine
Evini aklını canını alırlar rıfaat

Bak sen en ucuz kurtulanlardansın
Ne işin var ne eşin var nede çocuğun
Ananınan da zaten yad el gibiydin
Kolayca dağa sardın bak rıfaaat

Ciritci iyi adam yardım severde
Ufak tefek dertlere derman olsada
Derman şifa olamaz sendeki derde
alaçıkta yaşıyaman sen rıfaaat

ciritci divane olsa dağa salmaz çevresi
Ununu elemiş divaneye vermiş eleği
gönlü bol yardımeder çekmez elini
Lakin oda piri fani be oğlum rıfat

gene de seni iyi kötü sahiplendiler
Beni görse aslı kerem bir daha yanar
Kimde nevar ne yok kim bilir anlar
Sen bana bir uğra divane rıfaaat

Ne örneği verirsin badem kendinden
Aciz edna kul varmıdır başka senden
Pişmeden gidersen fani dünyadan
Ahrette derdine yan sen mehmeeet

Ne bekliyordun ki elden beşerden
Bağırırsın eline ataş değmeden
Yanıp pişip kavrulup kül olmadan
Cennet mi var bre gafil mehmeeet