Deli Poyraz Şiiri - Ali Doğan Dağbey

Bilemem nedendir
Poyrazın adı hep delidir
Esme deli poyraz esme
Esip de bağrımı delme
Türkmen’in çadırını sökme
Başına yıkma…

Her Ağustos sonunda
Toros’da
Göç geri döner yayladan
Göç geri dönünce
Topal eşşek kervanbaşı olur
Derdi ebem…

Soğuk pınarlar ılışır
Dağlar üşür
Toprak serinler
Kuytuya saklanır böcekler
Bir hüzün kaplar doğayı
Zıt çalışır birçok şeyler…

Ve karakaşlı
Azgın bakışlı
Kış gelir
Eser fırtına
Eser poyraz
Yıkar dağları
Uğuldar kulaklarım
Vızıldar çam dalları…

Kıyama durur mezleğeler
Yerleri döver demircik dalları
Ağ bayırlara saldırır
Kenger polenleri…

Gökyüzüne meydan okur
Kamalaklar
Gürgenler
Karaardıçlar
Ve zirvenin tek hâkimi
Gururlu Andızlar…

Susmaz çam oluklar
Şiir okur sabaha kadar
Yarpuzlarla kuşatılmış
Sevdalı çağşaklı oluklar…

Buz keser suyu
Unutmuş uykuyu
Cahit Külebi’nin mezar taşı çınlasın
“Serçe parmak kalınlığında suyu
Haram etmiş gece gündüz uykuyu
Akar da akar”
Aktıkça bağrımı yakar…