Deli Poyraz Şiiri - Kara Osman Nalbant

Esme deli poyraz üstüme esme
Dalımda kızaran nar yere düşer
Bırak da gideyim yolumu kesme
Oturup ağlasam yâr yere düşer

Yâr giderken dedi ardıma düşme
Oldu iki gözüm oluksuz çeşme
Ötme hüma kuşu derdimi deşme
Yarsam yüreğimi kor yere düşer

Yel eser savrulur külleri közün
Kurşundan beterdir acısı sözün
Güz günü sallanır dallarda hüzün
Yaprağın ardından kar yere düşer

Bir gün güldürmedi yüzümü felek
Bembeyaz giydiğim yakasız yelek
Son nefesi bekler, can alan melek
İnsan mezar denen dar yere düşer